Имрӯз 23 май даҳ рӯз аз он рӯзи мудҳиши моро тарк намудани Шумо ва расо як моҳ аз дидори охиринатон сипарӣ шуд. Гӯё ҳоло ҳам дар хобем, ҳеҷ не ки бедор шавему ба дурӯғ будани ҳамаи ин шӯр боварӣ ҳосил кунем. Давоми ин даҳ рӯз ҳазорон маротиба бо алам, бо дард ҷузъиёти рӯзи охирини дидори Шуморо ба хотир оварданӣ шавам, ҳар дафъа дарду аламам зиёдтар мешавад.

Машғулиятҳои амалӣ ҷузъи муҳимми фаъолияти омӯзишии таълимгирандагонро ташкил дода, барои мустаҳкам гардонидани дониш ва маҳорати корӣ пешбинӣ гардидааст.

Яке аз дастовардҳои бузурги инсоният дар соҳаи коммуникатсия ва мубодилаи иттилоот дар нимаи дуюми асри XX ва ибтидои асри XXI ихтирои Интернет маҳсуб меёбад. Дар баробари инкишофи техника ва коммуникатсия дар шабакаҳои Интернет истифодабарандагони он низ пайваста зиёд мегарданд.

Андешае чанд атрофи озмуни “ФУРӮҒИ СУБҲИ ДОНОӢ...”

Кӯдак монанди варақи сафедест, ки нақшҳои онро қаламкаш ҳувайдо мекунад. Қаламкаше, ки бо ҳавсалаи том, бо сабру таҳаммул дар бунёди ҳар як ҷузъиёти бавуҷудоянда эътибор медиҳад, албатта ки асари хубе меофарад.

Матбуотчиён хуб медонанд, ки “рӯзи газета” рӯзи вазнину пурмашаққат аст. Махсусан, барои онҳое, ки ҳар як хабару мақолаи шумораро бояд сатр ба сатр хонанду нагузоранд, ки ғалате дар рӯзнома роҳ ёбад.

УСТОДИ ХАЙРХОҲ

Бо устод Камолиддинов Баҳриддин солҳои донишҷӯӣ дар Донишгоҳи Кӯлоб шинос шудам. Аниқтараш, устоди фанни Маданияти суханамон Алиев Аҳмад моро вазифадор карданд, ки китоби «Ҳусни баён»-и Б. Камолиддиновро ёфта хонем ва конспект кунем.

9-сентябри соли 1991 Тоҷикистон истиқлолияти комил ба даст овард, вале дар ин миён ҷанги шаҳрвандӣ кишварро фаро гирифт ва тамоми соҳаҳои хоҷагии халқ гирифтори буҳрони иқтисодиву иҷтимоӣ гардид.

“Дар як хонаводаи навбунёд бо як ҷаҳон орзую умед кӯдаки дӯстрӯе ба дунё омад. Чӣ қадар ширин буд, чӣ қадар дӯстдоштанию гармрӯ менамуд ӯ. Ин кӯдак, аз он ки ба ин ҷаҳони зебо омадааст, дар дили кучаки худ меболид, меболид, ки ба чунин дунёи равшан ӯ ҳам дар қатори дигарон чашм ба олами ҳастӣ кушодааст.

Ҳамчун як сокини хушбахти ин мамлакат хеле хушҳол аз онам, ки Тоҷикистони соҳибистиқлол – Ватани биҳиштосои мо зери роҳбарии хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба авҷи тараққиёти худ расида истодааст.

Рӯзи ваҳдати миллӣ яке аз идҳои расмӣ дар Тоҷикистон маҳсуб меёбад. Ҷашни мазкур бо қарори Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар асоси Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» (аз 22 майи соли 1998)  ва моддаи 83-и Кодекси меҳнати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамасола 27-уми июн бо шукӯҳу шаҳомати бениҳоят баланд таҷлил мегардад.