Устод Баҳриддин Камолиддинов дар зиндагӣ шахси хайрхоҳу беғараз ва ниҳоят поквиҷдон буданд. Дар муносибат бо шогирдон низ ҳамеша самимиву хайрхоҳона муносибат мекарданд. Маслиҳату машварати худро бз ҳеҷ кас дареғ намедоштанд. Дар давоми фаъолияти беш аз 60-сола дар донишгоҳ донишҷӯёни зиёд аз сабақҳои устод баҳраманд гардидаанд.

Устод Баҳриддин Камолиддинов инсони ташаббускор ва пурмасъулият буданд. Маҳз дар замоне, ки он кас дар вазифаи проректори таълими донишгоҳ фаъолият менамуданд, ҳуҷҷатгузории тамоми сохтору зерсохторҳои донишгоҳ бо забони давлатӣ (забони тоҷикӣ) ба роҳ монда шуд.

Чунон ки қайд кардем, фаъолияти илмию омӯзгории устод Баҳриддин Камолиддинов ба таври тавъам ҷараён гирифтааст. Эшон хуб дарк мекарданд, ки дар баробари дарс донишҷӯ дар натиҷаи мутолиаи китобҳои дарсӣ, дастурҳои таълимӣ ва асарҳои илмӣ дониши амиқу ҳаматарафа ҳосил карда метавонад. Аз ин рӯ дар давоми фаъолияти худ эшон чандин дастурҳои таълимӣ ва китобҳои дарсӣ таълиф намудаанд, ки ҳам барои устодон ва ҳам барои донишандӯзон ниҳоят муҳим мебошанд. Аз ҷумла, соли 1973 дастури таълимии «Услубшиносӣ»-и устод (Душанбе: Ирфон, 1973. – 116 с.) ба табъ расида, дастраси устодону донишҷӯёни факултету шуъбаҳои филологияи мактабҳои олии ҷумҳурӣ гардид. Ин маҷмӯа нахустин воситаи таълимӣ аз фанни услубшиносии амалӣ мебошад.

Фаъолият дар ҷодаи илм кори осон нест. Дар ин арса касе муваффақият ба даст меорад, ки босабру таҳаммул бошад ва аз душвориҳо наҳаросад ва пайваста заҳмат кашад. Вале барои дар арсаи илм ба ҷое расидану ба комёбӣ ноил шудан нақши устоди роҳнамо ё ба истилоҳ роҳбари илмӣ ниҳоят калон аст. Муваффақиятҳои устоди арҷманд, доктори илмҳои филология, профессор Баҳриддин Камолиддинов низ дар арсаи илм натиҷаи заҳматҳои шабонарӯзӣ, натиҷаи сабру таҳаммул ва натиҷаи пайваста омӯхтани эшон мебошад. Дар ин ҷода ҳамчунин саҳми роҳбари илмиашон, доктори илмҳои филология, профессор Додоҷон Тоҷиев низ назаррас аст...

Терроризм, экстремизм, ифротгароӣ вожаҳоеанд, ки мафҳуми манфӣ доранд ва бӯйи ҷангу хунрезӣ мекунанд. Дар замони муосир хосатан терроризму экстремизм решаи амиқ дошта, хатари ваҳшатзои он ба бани башар таҳдид мекунад.

Пас аз хатми шуъбаи филологияи тоҷики факултети таъриху филологияи Университети давлатии Тоҷикистон ба номи В. И. Ленин фаъолияти минбаъдаи устод Камолиддинов низ бо донишгоҳ тавъам сурат гирифтааст. Эшон соли 1959 дар кафедраи забони тоҷикӣ ба вазифаи ассистент ба кор шурӯъ менамоянд.

Устод Баҳриддин Камолиддинов 8-уми октябри соли 1935 дар деҳаи Понғози ноҳияи Ашт ба дунё омадаанд. Дар омади гап бояд гуфт, ки Понғоз на танҳо дар ноҳияи Ашт, балки дар миқёси ҷумҳурӣ низ яке аз калонтарин деҳаҳо ба ҳисоб меравад. Мардуми Понғоз аз қадимулайём бо калонтарин шаҳрҳои Осиёи Миёна, ба хусус бо шаҳрҳои водии Фарғона робитаи қавӣ доштанд.

Ҷашни 85-солагии устоди азизу арҷманд Баҳриддин Камолиддинов ҳанӯз дар аввали соли 2020 дар кафедраи услубшиносӣ ва таҳрири адабии факултети журналистика ба нақша гирифта шуда буд. Ният доштам, ки бо устод роҷеъ ба муҳимтарин ва ҷолибтарин лаҳзаҳои ҳаёташон суҳбате анҷом дода, очерки тарҷумаиҳолиашонро нависам. Охирҳои моҳи март ин ниятамро ба эшон баён доштам:

ҒАМЕ, КИ ДУРӢ НАДОРАД…

(ба профессор Баҳриддин Камолиддинов)

Нафаре, ки на фақат устод, балки ҳар шогирд падари маънавияш мехонд.

Нафаре, ки на фақат олим, балки барои ҳар корафтода қомуси зиндаеро мемонд.

Нафаре, ки на фақат омӯзгор, балки сарсупурда ва ҷонфидои миллат буд.

           Профессор Баҳриддин Камолиддиновро соли дувуми донишҷӯйӣ ба мо ошно карданд: « - Мудири кафедраи услубшиносӣ ва таҳрири адабӣ – профессор Баҳриддин Камолиддинов ба шумо усули навиштани кори курсиро хоҳанд омӯзонд…»

                  Ва омӯзонданд… Ҳам аз илм гуфтанду ҳам аз ҳилм. Балки худ намунаи барҷастае дар ин ду ҷода буда, ки дарсҳояшон барои шогирдон вақту соати мушаххасе надошта. Ҳар вақту дар ҳар маврид ба суроғаш омадан табассуми ба чеҳраи нуронияшон зебанда нақши хотир мегардид.

                Аввалин бор вақте дар соли дувуми таҳсил аз имтиҳонашон баҳои 4 гирифта, ислоҳ кардан хостам, гуфтанд: «Фақат як савол медиҳам, донистӣ, баҳоят ислоҳ мешавад, надонистӣ, 2 мегирӣ…»

Охирин бор дар ҳимояи рисолаи номзадӣ аз пешонаам бусида: «Ана ҳамин тавр… Офарин, духтарам!» - гуфтанд.

                Шеъри шогирдонае навишта сабт кардам ва аз донишҷӯе хоҳиш намудам, ки дар ҷараёни дарс ба ҳамкурсон ва худи профессор Баҳриддин Камолиддинов шунавонад:

Устод

(Ба устоди гиромӣ, профессор Баҳриддин Камолиддинов)

Чеҳраи пурнури ту шамъе ба маҳфили адаб,                

Панду андарзи накӯят бемисол.

Зиндагият ибратомӯзи ҳама:

Беназиру мондагору безавол.

Аз ҳама талхиву зишти зиндагӣ

Бо табассум, бо тавону бурдборӣ бигзарӣ.

Аз хушиву хуррамии рӯзгор

Бо тааммул хоксорӣ бигзарӣ.

Дарси маънии ту моро файзи армон офарид,

Ҳар каломат панди хуби рӯзгор.

Дар сириштат илму ирфону хирадмандист ҷо,

Хулқу атворат диҳад панде ба сад омӯзгор.

То ки шогирдони ту гарданд ҳар як боҳунар

Мӯйи сар испед кардӣ, устод.

Мо ба ҷон миннатпазирем то абад,

Мӯйи испедат гули уммед бод.

Зинда бош, эй мазҳари илму адаб,

Эй камоли комёбиву мурод!

Гар мисолат ҳаст устоди дигар дар ин ҷаҳон

Офарин бар модари он фард бод!

         Баъди соати дарсӣ донишҷӯ ба наздам омад: “ -Устод фақат 4 мисраашро шуниданд... Гуфтанд, ки бас...

Нафаре, ки шоёни таърифу ситоиш буд, ҳеҷ гоҳе аз худ қаноатманд нагардида, дар талошу такопӯ баҳри созандагӣ ва устуворӣ ҷон ба ҷонофарин супурд. Дили ҷавон рӯҳияи ҷавон ва кору пайкори ҷавонмардонаи профессор Баҳриддин Камолиддинов, ки акнун ба синни мубораки 85 мерасиданд, барои садҳо нафар шогирдон намунаи ибрат буда ва ҳаст.

Гуфтам: “Устодам гузаштаст...”

Гуфтанд: “Ҳамоне, ки дар телевизион шириш-ширин гап мезад?”

“Ҳамоне, ки чеҳраи зебою нуронӣ дошт?”

“Ҳамоне, ки ғалатҳои забониро меёфт?”

“Ҳамон профессор?”

“Ҳамон ҳамадон?”

“ҲАМОНЕ, КИ МИСЛИ ПАДАРАТ БУД?”...

Ва батакрор гуфтам: “Бале, ҳамонеро аз даст додам, ки устодам, ҳамкорам, дӯстам ва падари маънавиям буд...”

Муслима Манонова

мудири студияи таълимии

телевизион ва радиои факултет

ҲУМОИ СУЛҲ

Маълумотҳо дар бораи ҷанги дохилии мо як андоза возеҳанд. Қариб 200 ҳазор нафар қурбон гардид ва даҳҳо миллиард доллар зарари моддӣ расид. Зарари маънавияш беҳисоб! Ҳазорон хонаву дар сӯхтаву молу маноли мардум ва давлат ба яғмо бурда шуданд. Миллионҳо нафар ҳамватанон тарки ватан карданд. Заводу фабрикаҳо аз кор монданд, талаву тороҷ гардиданд ва низоми иқтисодиву иҷтимоӣ пурра аз байн рафт. Дар бонк як пули пучак намонд. Ҳамаро аз сифр бояд оғоз кард! Ин буд натиҷаи ҷанги шаҳрвандӣ!