Дар саргаҳи матбуоти тоҷик афроде чун устод Лоҳутӣ ба пойтахти кишвари тозабунёди тоҷикон дар ҳайати давлати шӯроҳо шаҳри Душанбе пойи пиёда, аз қафои ароба, бо роҳи Тирмиз аз миёни найзору регзорон ҳуруфҳоро баҳри матбаа дар бағал гирифта оварда бошанд, баъдан рӯзноманигорон чун Алӣ Хуш ва бисёр дигарон он солҳо баҳри рушду инкишофи матбуот саҳми босазо гузоштаанд. Анъанаи неки онҳоро баъдан бонуи ғаюри мардсират Бӯринисо Бердиева солҳои шастуму ҳафтодуми қарни пешин идома дода, рӯзномаи «Маориф ва маданият»-ро ба яке аз нашрияҳои пурхонандатарин он солҳо табдил дод. Лек дар ташкили мактаби омӯзиши журналистика, тарбия ва ба камол расондани хабарнигорони тоҷик саҳми профессор, шодравон Воҳид Асрорӣ хеле калон ва назаррас аст.  Маҳз бо саъю кӯшиш ва талошҳои ин марди шариф солҳои шастум дар Университети давлатии Тоҷикистон ба номи В. И. Ленин (ҳоло Донишгоҳи миллӣ), дар факултаи филологияи тоҷик, дақиқтараш назди кафедраи фолклор ва эҷоди халқҳои шӯравӣ, ки худ муддатҳои тӯлонӣ роҳбараш маҳсуб меёфт, шуъбаи журналистика таъсис ёфт. Пасон шуъба баста ва ба ҷояш гурӯҳи махсус ташкил шуд. Зеро ҳокимони давр ба тарбияи мутахассисони касбӣ дар соҳаи журналистикаи тоҷик чандон таваҷҷуҳ надоштанд.

ДУШАНБЕ, 10.03.2017. /АМИТ «Ховар»/. 

«Ҳар одаме, ки дуруст фикр мекунад, медонад, ки Ватан модари ӯст, Ватан хеш ва табори ӯст, Ватан шараф ва номуси ӯст, Ватан ҳама чизи ӯ ва ҳаёти ӯст! Ба ин сабаб ҳар фарзанди одам, ки сифати инсонии худро гум накардааст, Ватани худро мисли модари худ, ҳатто аз вай ҳам зиёдтар дӯст медорад, ӯро ҳимоят ва мудофиа мекунад».

Садриддин Айнӣ

Дирафши Ковиён ҳамчун аввалин парчами қадимии тоҷикон,   рамзи ваҳдат ва ягонагии давлатдории халқҳои ориёинажод мебошад. Бо мурури замон калимаи дирафш дигар шуд ва имрӯз бо номи Парчам дар байни мардум пазируфта шудааст. 24 ноябри соли 1992 дар иҷлосияи навбатии Шӯрои Олии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд Парчами миллии Тоҷикистон қабул гардид, ки соли равон ба қабули он 24 сол пур мешавад. Ба ин муносибат хабарнигори АМИТ «Ховар» бо Саъдӣ Маҳдӣ (Исматов), декани факултети журналистикаи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон оид ба маънии вожаҳои Парчам ва дирафши Ковиён  ҳамсуҳбат шуд.

Мо ҳамарўза шоҳиди рўйдоду воқеаҳои нав мегардем. Қисми зиёди онҳоро мо аз рўзнома, радио, телевизион ва интернет дастрас менамоем. Аз ин бармеояд, ки ВАО ба ҷузъи рўзгори мо бадал шудаву ҷомеаро бидуни он тасаввур кардан номумкин аст.Тавре дар Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Тоҷикистон зикр гардидааст, асри XXI даврони рушди илму технология буда, таълиму тарбияи дурусти фарзандон, аз худ кардан ва дар ҳамаи самтҳои зиндаги ҷорӣ намудани навигариҳои илму техника ва технологияҳои муосир, ташаккули нерўи солиму созандаи ҷомеа шарти асосии рушди босуботи иқтисодӣ ва баланд бардоштани сатҳу сифати зиндагии аҳолии кишвар мебошад.

            Дар таърихи башарият шахсиятҳое ҳастанд, корномаву фаъолияташон дар марҳалаи муайяни таърихӣ дар сарнавишти миллату давлаташон ва ҳатто инсоният бо ҳарфҳои заррин сабт гардидааст.  Ва ин фарзонагони башарият ҳам дар самти сиёсат, ҳам илму фарҳанг бо азхудгузаштанҳо, бо назару диди фарох амал кардаанд. Дар қатори чунин фарзонагон, барҳақ, Пешвои миллати мо, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷойгоҳи сазовор доранд.